obrządku wschodniego

Encyklopedia PWN

[gr. phailónēs ‘płaszcz’],

szata liturgiczna kapłanów obrządku wschodniego, rodzaj wkładanego przez głowę długiego i szerokiego płaszcza bez rękawów;

[k. ipotẹsztⁱ kyndẹsztⁱ czⁱurẹl],

archeol. kultura rozwijająca się VI–VII w. między Prutem, dolnym Dunajem a Karpatami, przenikająca również do wschodniego Siedmiogrodu;

kiot, kiwot,

płytka, drewniana, przeszklona szafka, w której umieszcza się ikony;

Kuncewicz Jan, J. Kunczyc, imię zakonne Jozafat, Józefat, święty, ur. ok. 1580, Włodzimierz (Wołyń), zm. 12 XI 1623, Witebsk,

unicki arcybiskup połocki, witebski i mścisławski od 1618, bazylianin; męczennik; 1642 beatyfikowany, 1867 kanonizowany;

[gr.],

mantija,

w Kościele obrządku wschodniego część nieliturgicznego stroju biskupów i wierzchnia szata mnisza.

obraz otoczony szczególnym kultem w Polsce oraz na Litwie i Białorusi;

Historia